UKŁAD PRZESTRZENNY KRYNEK (RONDO) – układ przestrzenny miasta ukształtował się w XVI wieku, kiedy to Krynki otrzymały prawa miejskie magdeburskie, a w związku z tym powstał plac prostokątny (rynek) z siatką prostopadłych ulic. Po pożarach miasta pod koniec XVIII wieku , ówczesny podskarbi litewski Antoni Tyzenhauz, będący dzierżawcą ekonomii grodzieńskiej, podjął się przebudowy Krynek. Wytyczono wówczas sześcioboczny rynek z 12 promieniście odchodzącymi ulicami, autorem był włoski architekt Józef de Sacco. Układ przestrzenny częściowo zachował się do dziś i jest jedynym takim obiektem w Polsce,a drugim w Europie. W latach 60-ych XX wieku, brukowany plac zamieniono w park, wokół którego obecnie mamy rondo.
KOŚCIÓŁ ŚW. ANNY – budowę obecnego kościoła rozpoczęto w 1907 roku, w miejscu starego drewnianego kościoła , a ukończono w 1912 roku. Budynek wzniesiony przez miejscowych parafian i rzemieślników. Z drewna starego drewnianego kościoła wybudowano obecną plebanię przy kościele. Na potrzeby budowy świątyni, otwarto cegielnię w Szaciłach. Budynek jest trójnawowy, w stylu neogotyckim z jasnej cegły, o wymiarach: długość- 27 metrów, szerokość- 15 metrów, w skrzyżowaniu naw szerokość 20 metrów, zwieńczony 2 wieżami o wysokości 29 metrów.
CMENTARZ PRZYKOŚCIELNY – miejsce wokół kościoła ogrodzone kamiennym murem z XIX wieku, swoim początkiem sięga XVI wieku, czyli czasu założenia parafii rzymsko-katolickiej w Krynkach i budowy pierwszego drewnianego kościoła. Do chwili obecnej zachowało się na cmentarzu kilka nagrobków znamienitych rodów ziemiańskich i duchowieństwa. Są to nagrobki należące do Korybut- Daszkiewiczów, Białokozów, de Virionów, Wąsowiczów. Jest też nagrobek ks. proboszcza Ambrożego Leśniewskiego ufundowany przez parafian.
CMENTARZ PARAFII ŚW. ANNY – użytkowany do dziś cmentarz grzebalny założony został w XIX wieku przy drodze do Gródka, około 500 metrów od kościoła. W 1951 roku powiększono obszar cmentarza o dwie kwatery wokół starej części cmentarza i otoczono go murem. Stara część cmentarza, ogrodzona wewnętrznym murem dzieli się na cztery kwatery, na których znajdują się zabytkowe nagrobki, a także kute żeliwne krzyże osadzone na kamiennych cokołach z XIX i pocz. XX w.
DZWONNICA KOŚCIELNA – wybudowana w 1882 roku przez ks. Jana Kiersnowskiego. Jest to budynek trójkondygnacyjny w stylu neobarokowym. Pierwotnie dzwonnica znajdowała się na wprost wejścia do starego kościoła, a po wybudowaniu nowego kościoła i zmianie osi kościoła ze wschód-zachód, na północ-południe, dzwonnica znalazła się na tyłach budynku kościoła. Na dzwonnicy są 3 dzwony: św. Józefa o wadze 508 kg, św. Anny – 250 kg, św. Teresy – 151 kg.
CERKIEW PRAWOSŁAWNA P.W. NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY – obecny budynek powstał w latach 1864-1868, jest murowany, w stylu eklektycznym. Wcześniejsze cerkwie stały w innych miejscach i nie zachowały się. Podczas I wojny światowej wojska niemieckie zrobiły w świątyni magazyn wojskowy, a po wojnie cerkiew przywrócono wiernym. Za budynkiem cerkwi znajduje się cmentarz otoczony murem z kamienia, na którym do dziś jest kilka nagrobków zabytkowych. W 2005 roku parafia prawosławna obchodziła uroczyście 500-lecie istnienia.
CMENTARZ PRAWOSŁAWNY – obecny grzebalny cmentarz parafii prawosławnej założono w XIX wieku, na wzgórzu na płn. – wsch. od miasta W najstarszej części cmentarza znajdują się kamienne nagrobki z kutymi krzyżami. W 1872 roku na pagórku cmentarnym wybudowano kaplicę p.w. św. Antoniego. Obecny kształt kaplicy został nadany po generalnym remoncie w latach 1989 – 1996.
RUINY WIELKIEJ SYNAGOGI BETH HA KNESETH – budynek synagogi wzniesiono w połowie XVIII wieku, po pożarze drewnianej synagogi. Dwukondygnacyjna, na planie kwadratu z prostokątną salą główną i pomieszczeniami modlitewnymi dla kobiet po obu stronach budynku. Przy ścianie wschodniej znajdował się ołtarz Aron ha Kodesz, a na d główną salą górowała kazalnica w kształcie obręczy wspartej na 8 filarach. W czasie okupacji niemieckiej w budynku synagogi był warsztat naprawy czołgów, zdewastowano wnętrza, wyposażenie spalono. W 1944 wycofujące się niemieckie wojska wysadziły synagogę. W latach 70-ych XX wieku władze podjęły decyzję o dalszym wysadzeniu murów, gdyż zagrażały bezpieczeństwu mieszkańców. Obecnie na ul. Garbarskiej zachowały się fundamenty synagogi.
SYNAGOGA KAUKAZ BETH MIDRASZ- dwukondygnacyjny, murowany budynek na planie kwadratu wzniesiono w XIX wieku, w dzielnicy żydowskiej zwanej Częściowo uszkodzony podczas wojny budynek wyremontowano w 1955 roku z przeznaczeniem na kino. Od 1995 synagoga jest siedzibą Gminnego Ośrodka Kultury, mieści się tam sala poświęcona pamięci społeczności żydowskiej Krynek.
BÓŻNICA JENTES BETH MIDRASZ – bóżnica zbudowana w XIX wieku z fundacji Jenty Wolfson – Rafałowskiej. Jest to piętrowy budynek z dwukolorowej cegły na planie kwadratu. W dolnej kondygnacji znajdowała się modlitewna, a na piętrze znajdowały się pomieszczenia przeznaczone do studiowania ksiąg uczonych.
CMENTARZ ŻYDOWSKI BETH HA KWORETH – KIRKUT W Krynkach jest jedną z największych nekropolii obecnej północno-wschodniej Polski, zajmuje powierzchnię 2 ha. Powstał w XVII wieku na mocy przywileju króla Władysława IV z 1639 roku. Składa się z dwóch części: starej – z XVII –XVIII wieku i nowej – XIX –XX wiecznej. Kirkut otoczony jest kamiennym murem. Większość macew na nowsze części prezentuje typ macewy aszkenazyjskiej z uproszczoną symboliką i epitafium. Nagrobki wykonane są z granitu, betonu, piaskowca, niektóre posiadają ślady malowania czarną farbą.
PARK PODWORSKI DE VIRIONÓW – teren ten zagospodarował na nowo podskarbi Antoni Tyzenhauz w latach 60-ych XVIII stulecia. Powstała wtedy klasycystyczna kompozycja dworsko-ogrodowa. Po trzecim rozbiorze Polski, majątek przypadł rosyjskiemu senatorowi Sokołowi, od którego odkupił go Jan de Virion. Rodzina de Virionów gospodarzyła w tym majątku do II wojny światowej. Podczas pierwszej wojny światowej zniszczeniu uległa częśc zabudowań gospodarczych i dworu, którego już nie odbudowano. W czasie okupacji sowieckiej podczas drugiej wojny światowej stacjonowały tu czołgi, w budynkach nbyły magazyny amunicji i koszary dla czołgistów. W wyniku tych działąń zabudowa uległa dalszemu zniszczeniu. Do dziś zachowały się aleje parkowe, stary drzewostan oraz ruiny budynku gospodarczego.
